Ito ay alay sa pagpanaw ng aking diwa,
Sa pagmaliw ng liwanag ng aking kaisipan,
Sa pagpikit ng matang binulag ng dilim,
At sa paghimlay ng kaluluwang hapo.
Wala nang patutunguhan ang mga binting kumalas;
Walang panghahawakan mga daliring nanigas;
Wala nang kayang damhin ang pusong huminto;
Lahat ay wala na sa hiningang nalagot.
Tanging nais na lamang ay yapos ng tahanan,
At nang mapawi na ang pagod ng kalooban.
Nais kong umuwi sa inyong mga ngiti;
Inyo akong salubungin ng yakap at halik.
Ang tahanang binuwag at kay tagal na hinagilap
Ay babalikan na nilang mga nilingap.
ALIMUOS 